Jedan od glavnih razloga zašto investitori napuštaju gradske jezgre jeste cena zemljišta i veća dostupnost većih parcela van gradova. U Beogradu, Novom Sadu i Nišu ponuda industrijskog zemljišta je ograničena, dok su cene kvadrata u pojedinim poslovnim zonama dostigle nivo koji više ne omogućava isplativu izgradnju većih skladišta. Nasuprot tome, područja uz autoputeve, obilaznice i železničke koridore nude značajno niže troškove i fleksibilnije urbanističke uslove. To investitorima omogućava da planiraju objekte koji se mogu širiti, prilagođavati i dugoročno razvijati.
Saobraćajna povezanost Srbije igra ključnu ulogu u ovom trendu. Lokacije uz autoput E-75, kao što su Stara Pazova, Inđija, Smederevo i Jagodina, postaju pravi centri za razvoj novih logističkih parkova. Ove destinacije omogućavaju brz pristup Beogradu, ali i povezivanje sa regionalnim tržištima i graničnim prelazima prema Mađarskoj, Bugarskoj i Severnoj Makedoniji. Uz to, rast e-commerce sektora i potrebe za bržom isporukom roba dodatno povećavaju potražnju za logističkim kapacitetima van urbanih zona, gde je pristup autoputu često važniji od blizine centra grada.
Pored lokacijskih prednosti, lokalne samouprave u manjim opštinama aktivno podstiču dolazak investitora. Fleksibilniji prostorni planovi, brža izdavanja dozvola i mogućnost infrastrukturnih olakšica čine ove destinacije atraktivnim mestima za nove razvojne projekte. U mnogim slučajevima, opštine prepoznaju logistiku i industriju kao pokretače zapošljavanja i lokalnog rasta, pa su spremne da ponude podršku kroz infrastrukturna ulaganja ili poreske podsticaje.
Ipak, širenje logistike van gradskih granica nije bez izazova. Ulaganja u infrastrukturu, poput pristupnih puteva, vodovoda i energetskih priključaka, često ostaju na teretu investitora. Takođe, udaljenost od urbanih centara može otežati regrutovanje kvalifikovane radne snage ili povećati troškove transporta u segmentu “poslednje milje”. Ipak, za većinu velikih logističkih operatera i developera, dugoročne koristi od nižih troškova i mogućnosti skaliranja prevazilaze ove prepreke.
Primere ovakvih trendova već vidimo širom zemlje. Projekti u zoni Stare Pazove, u okolini Novog Sada, kao i novi logistički parkovi na jugu Srbije, pokazuju da se investicije sele tamo gde su troškovi niži, a infrastruktura dovoljno razvijena. Istovremeno, Beograd i dalje ostaje najtraženije tržište, ali fokus se pomera ka njegovim rubnim delovima – poput Dobanovaca, Surčina i Pančeva – gde se gradi nova generacija modernih distributivnih centara.
U godini koja je pred nama, očekuje se da će se ovaj trend još više intenzivirati. 2026. bi mogla biti godina u kojoj će logistički parkovi u perifernim i regionalnim zonama postati standard, a ne izuzetak. Sve veća potreba za održivim, energetski efikasnim objektima i rastućom automatizacijom dodatno će ojačati razvoj van gradskih zona. Investitorima će zato poznavanje lokalnih propisa, spremnost na saradnju sa opštinama i strateški pristup lokaciji biti ključni faktori uspeha.
Srbija, zahvaljujući svom geografskom položaju i novim infrastrukturnim ulaganjima, postaje sve poželjnija logistička destinacija na Balkanu. I dok su donedavno Beograd i Novi Sad dominirali tržištem, sada se čini da prava prilika za rast leži – nekoliko kilometara dalje od gradskih tabli.
